Rozdział 1

Kłótnie są częścią życia.

Klaudia

Pamiętam ten mecz doskonale. Bartek nie zwracał uwagi na mnie. Grał i go rozumiałam. Nie chciał się rozpraszać. Może to lepiej, że nawet raz nie popatrzył w moim kierunku, bo ja śledziłam wzrokiem zawodnika z przeciwnej drużyny z numerem 1. Owszem byłam żoną Bartka i nawet nie przyszło mi na myśl go zdradzić. Po prostu było w nim coś co mnie w nim intrygowało i pociągało. Gdy mecz się skończył ruszyłam w stronę band reklamowych i czekałam na Bartka. Ten dał mi całusa i powiedział, żebym poczekała na niego przed szatnią. Gdy Bartek rozdawał autografy i robił sobie zdjęcia z fankami i fanami ja bawiłam się telefonem przed ich szatnią. Po ok.15 minutach zauważyłam, że Bartek idzie  na korytarzu z jakimś innym siatkarzem. Na początku go nie poznałam ale potem zauważyłam, że to Cichy Pit.

-Hej kochanie-pocałował mnie Bartek.

-Cześć-odpowiedziałam-Wiesz Piotrek, że Cię nie poznałam? Myślałam,że Bartek jakiegoś nowego koleżkę znalazł.-zaśmiałam się.

-No wiesz co? Mnie się nie da zastąpić byle jakim Amerykaninem.- udawał obrażonego środkowy.

-Ależ oczywiście.-zaśmiałam się.

-Dobra Klaudia. Poczekasz na nas pół godzinki z Olą i pójdziemy na jakieś piwo?-zaproponował Bartek.

-Możemy.-odpowiedziałam.-A gdzie jest Ola?

-Czeka przed halą.-odpowiedział Pit.

-To ja będę czekać przed halą razem z Olą.-rzuciłam i odeszłam w stronę drzwi.

Czekałyśmy z Olą przed halą gdzie poszczególni siatkarze reprezentacji USA i Polski wychodzili z sali. Naszych mężczyzn jednak ani śladu. W końcu na szarym końcu zjawili się oni. Poszliśmy do Pubu gdzie wypiliśmy po piwie i rozmawialiśmy na różne głupie tematy.  Gdy siedzieliśmy przy stole do lokalu weszło dwóch wysokich gości. Chłopacy zaczęli coś szeptać między sobą  i podeszli do naszego stolika.

-Cześć Pit-zawołał wesoło brunet o brązowych oczach.

-O Paul! Wy też przyszliście na piwo?-zapytał środkowy.

-Tak.Trzeba się odstresować po przegranym meczu-odparł Amerykanin.

-I powyrywać co nieco.-zaśmiał się drugi.

-Właśnie! Klaudia! Wy się nie znacie. Klaudia to jest Matt Anderson, Matt to moja żona od przyszłego sezonu będziecie ze sobą pracować.-powiedział dumny siatkarz.

-Ooo...Miło mi.-uśmiechnął się zalotnie-Bartek nigdy nie wspominał, że ma tak uroczą małżonkę.

-Może nie miał się czym chwalić?-zapytałam i spojrzałam na Bartka, a potem tylko skwitowałam to śmiechem.

-Może się do nas dosiądziecie?-zapytał Pit.

Siedzieliśmy tak w szóstkę rozmawiając. Ten Anderson wydał mi się dziwny. Niby miły ale jednak coś mi w nim nie pasowało. Traktował dziewczyny jak przedmiot. Nie podobało mi się to. W dodatku, gdy jakaś przeszła koło naszego stołu od razu jego wzrok lądował na pupie owej niewiasty. Potem jeszcze w wyszedł z Bartkiem gdzieś na 10 minut i nikt nie wiedział gdzie są i co robią. 

Ok.1 w nocy wróciliśmy do hotelu. Każdy rozszedł się do swojego pokoju. Cały czas myśli krążyły mi wokół Andersona. Nie polubiłam go ale miałam wrażenie, że w niedługim czasie będę miała z nim jakąś nieprzyjemną konfrontacje.  Moje rozmyślania przerwał Bartek zakradający się do mojego pokoju. Posiedzieliśmy chwilę i pogadaliśmy przytulając się  gdy Bartek powiedział coś czego nie powinien mówić. To sprawiło, że cała miła atmosfera, którą budowaliśmy po meczu prysła. Czy my przynajmniej przez jeden dzień nie możemy się nie  kłócić ?

Bartek

Mecz z Amerykanami poszedł szybko i sprawnie. Wygraliśmy z nimi 3:1. Miałem trochę wyrzutów sumienia, że nie spędziłem tego czasu po meczu we dwoje z Klaudią ale wiedziałem, że mnie rozumie. Po meczu poszliśmy na piwo razem z Nowakowskim i jego narzeczoną. W między czasie doszedł się do nas Matt i Paul. Przynajmniej tyle dobrego, że Klaudia poznała kogoś z kim będzie pracować w Kazaniu. Jedyny siatkarz z Zenitu, którego ona znała osobiście to  Jurij Bierieżko  ale on opuścił Zenit na rzecz Dynamo Krasnodar, które będzie reprezentować w tym sezonie.  Dyskutowaliśmy popijając co jakiś czas złotą ciecz.  Miło było popatrzeć jak Klaudia znalazła bratnią dusze, która pomoże jej zaaklimatyzować się w Kazaniu i  nie będzie czuć się tam samotnie.   W trakcie spotkania poszedłem jeszcze porozmawiać z Matt'em na osobności.

Gdy wróciliśmy już do hotelu poszedłem do jej pokoju. Miałem chęć z nią porozmawiać i wszystko było by dobrze gdybym czasem trzymał język za zębami. Nie potrzebnie zacząłem temat: 

- Miły ten Matt. Prawda?-zapytałem się jej. 

-Czy ja wiem. Ma w sobie coś dziwnego.-powiedziała Klaudia opierając się o moje ramie.

-Co Ci w nim znowu nie pasuje?-zapytałem. 

-Przecież to kompletny dupek, Bartek. 

-Boże. Przecież to wolny, przystojny i pewny siebie siatkarz. Wszystko mu wolno. 

-Nawet patrzeć na dziewczyny jak na zwierzęta?-zapytała się. 

-Cholera Klaudia! To jego sprawa co on robi i jak się zachowuje.

-Dobra tylko się nie unoś. Chciałam tylko powiedzieć, że nie lubię jak on patrzy w taki sposób na dziewczyny. 

-Kurna! Staram się poznaje Cię z kimś, żebyś nie czuła się tak samotnie w tej Rosji, a ty masz jeszcze wielkiego focha, że Ci się nie podoba sposób w jaki on patrzy na dziewczyny! Staram się jak mogę, a ty mi się tak odpłacasz?! Całe szczęście, że odpoczniemy od siebie ten sezon, bo już dłużej nie wytrzymam z taką wariatką.-powiedziałem i wstałem. 

-Wyjdź z tego pokoju.-rozkazała mi  drżącym głosem. 

Gdy wyszedłem z pokoju usłyszałem jak moja żona płacze, lecz nie wróciłem się poszedłem do mojego pokoju i położyłem się spać. Gdy wstałem rano dopadły mnie wyrzuty sumienia. Wziąłem prysznic, przebrałem się i poszedłem do jej pokoju. 

Matt

Znów przegraliśmy z Polakami. Najpierw w finale ligi światowej, a teraz w dwumeczu o wejście do ścisłego finału w Argentynie. Jedyna nadzieja jest taka, że odpłacimy im się we Wrocławiu za tą porażkę. Żeby się wyluzować poszedłem z Lotmanem na piwko. Zobaczyliśmy, że w tym samym lokalu siedzi Kurek i Nowakowski. Bez zbędnego namysłu podeszliśmy do nich. Kurek przedstawił nam swoją żonę, a Nowakowski narzeczoną. Nie wiedziałem w ogóle, że Bartek ma jakąś żonę. Przedstawiłem się jej i usłyszałem, że będziemy pracować razem. Zdziwiło mnie to, przecież Kurek będzie grał teraz w Italii, a jego żona będzie lekarzem w Rosji? Trochę mnie to skołowało ale przecież ja nic nie wiem o małżeństwie, a tym bardziej polskim małżeństwie.  W Pubie rzuciło mi się kilka fajnych dziewczyn. Polki są naprawdę ładne. Żona Bartka też była ładna. Podobała mi się, ale wiem, że nie mogę jej uwieść. Przecież ona ma męża. Jedna noc nie jest warta rozwalenia czyjegoś małżeństwa. Tym bardziej małżeństwa mojego kumpla. Bartek wyszedł ze mną na chwilę przed Pub. Poprosił, żebym pokazał Klaudii Kazań gdy już rozpoczną się przygotowania do sezonu.  Zgodziłem się. Obiecałem mu, że powiem mu gdyby kręciły się koło niej jakieś dziwne typy i gdyby często przychodziła do pracy niewyspana. Mam wrażenie, że ich małżeństwo to fikcja. Przecież Bartek nie ufa tej kobiecie, a to jego żona. Więcej zaufania to chyba nawet ja mam do swojego kota.  Postanowiłam więc zażartować:

-Naprawdę to twoja żona?

-Tak, a co?-zapytał się. 

-Nie wiem ale odnoszę dziwne wrażenie, że w ogóle jej nie ufasz i to ja mam być tym, który będzie sprawdzał czy się nie puszcza. Mam więcej zaufania do swojego kota niż ty do swojej żony. Prawda jest taka, że nie mam pojęcia o małżeństwie i pewnie nigdy nie będę jej mieć ale słyszałem coś od mojej mamy, że związek polega na wzajemnym zaufaniu. 

-Owszem polega. Ja się po prostu o nią boję, boję się też o nas. Nie chcę, żeby strzeliło jej coś do głowy w tej Rosji. Ona jest bardzo impulsywna i często działa pod wpływem chwili. Proszę Matt. Obiecaj mi, że jak zauważysz coś niepokojącego to mi o tym powiesz?-błagał mnie Bartek. 

-Dobra ale uprzedzam Cię, że nie będę chodzić za nią jak cieniem i specjalnie dla Ciebie sprawdzać co ona robi. 

-Jasne. Chodzi mi o to, żebyś np. jak wychodzisz z treningu sprawdził czy sama idzie do domu albo czy ma jakieś plany na wieczór. 

-Stary, nie będę się jej pytać czy ma jakieś plany na wieczór, bo ona może to odebrać jako podryw, a nie chcę jeszcze dostać w pysk.-powiedziałem przerażony. 

-Dobra. Po prostu zwróć na nią więcej uwagi. Ok?-zapytał się mnie. 

-Ok. Teraz wracajmy do środka, bo pomyślą, że spiskujemy.-powiedziałem i wróciłem do Pubu.

 Potem szybko się zebraliśmy i wróciliśmy do hotelu gdzie wziąłem prysznic i prawie natychmiast usnąłem. Nie przeszkadzał mi nawet Lotman żwawo dyskutujący ze swoją żoną przez telefon.
*
Mamy dziwną jedynkę. Obiecuję, że w dwójce już bardziej się wszystko rozkręci. Mam mieszane uczucia do tego rozdziału, bo niezbyt mi się podoba. Jestem ciekawa waszych opinii ;D Komentujcie ;D Przepraszam jeżeli nie wypatrzyłam jakiś błędów. Jeśli jakieś zauważycie dajcie znać w komentarzu ;D  

Rozdział z serii: Pierdolę nie poprawiam.